r. Imieniny:
logo

Przyroda

Na lewym brzegu Wisły, kilkanaście kilometrów od Dęblina, znajduje się jeden z większych kompleksów leśnych w Polsce - Puszcza Kozienicka. Większość jej drzewostanu - głównie w części wschodniej - stanowi sosna. Razem z sosną występują w niej dęby i graby.
 
W części zachodniej rosną lasy mieszane z jodłą, brzoza, grabem, świerkiem, osiką i jesionem. Miejscami zachowały się jeszcze nieliczne jawory i modrzewie.
 
W puszczy spotyka się sarny, jelenie, dziki, lisy, borsuki oraz jastrzębie, cietrzewie i rzadko kruki. Na prawym brzegu Wisły w kierunku północnym od Dęblina występują bory sosnowe i sosnowo-dębowe, a w podmokłych dolinach łęgi, najczęściej wierzbowo-topolowe i jesionowo-olszowe. Na tym terenie do większych kompleksów leśnych należą lasy garwolińskie, ciągnące się wzdłuż nadwiślańskiej krawędzi Wysoczyzny Żelechowskiej.
 
O wiele mniejszymi są okoliczne lasy stawskie, zwane pierwotnie dęblińskimi, które porastają południowo-zachodni skraj Wysoczyzny Żelechowskiej.
Ich drzewostan stanowi przede wszystkim sosna i dąb. W lesie tym żyją: jelenie, sarny, łosie i dziki.

 

Na lewym brzegu Wieprza w północno-zachodniej części Wysoczyzny Lubartowskiej rosną lasy gołębskie. W lasach tych występuje sosna, świerk, dąb, lipa, klon, jawor, wiąz górski, czyli brzost, jesion, osika, brzoza. Poszycie leśne jest tu miejscami niezwykle bogate. Paproć wietlicza samicza tworzy bukiety o wysokości ponad 1,5 m. W lasach gołębskich można też spotkać inne rzadkie rośliny jak: dziurawiec górski, łuskiewnik różowy, zimoziół północny, żywiec cebulkowy, trawę żubrówkę, kosawiec syberyjski, obuwik pospolity, storczyk plamisty oraz krzew wawrzynek wilcze łyko. W niedostępnych ostępach znajdują schronienie dziki, sarny, jelenie i lisy.

Źródło: Krzysztof Karbowski, Dęblin. Walory krajoznawczo-turystyczne., 2003.

Aktualizacja i korekta: Krzysztof Karbowski, Dęblin 2015.

Powrót